Dag 4 – Eerste dag in het Anandaban hospital

De dag begon met een lekker ontbijt zoals we het in België gewoon zijn. Wat koffie, warme melk, cornflakes, toastjes met confituur, pindakaas en een gekookt eitje. Een stevig ontbijt want onze eerste dag beloofde zwaar te worden. Dr. Gopal kwam ons nadien halen voor een rondleiding op het ziekenhuisdomein. Dit ligt hoog in de bergen (zoals gisteren reeds gezegd 349 treden hoog). Nadat iedereen terug op adem gekomen was woonden we een prachtige gebedsdienst bij en daarop volgde de briefing.

Hierna leidde Dr. Gopal ons rond in het lepra ziekenhuis waar de patiënten verblijven. Vroeger waren er 2 verschillende gebouwen voor mannen en vrouwen. Door de aardbeving van 2 jaar geleden is er behoorlijk wat schade op het domein en is het gebouw van de vrouwen onveilig om te verblijven. Ze hebben het gebouw van de mannen gereorganiseerd waardoor de vrouwen nu op het gelijkvloers verblijven en de mannen op de 1^ste en 2^de verdieping. Er zijn meer mannen opgenomen dan vrouwen omdat de mannen 2x meer kans hebben om lepra te ontwikkelen. Er wordt een onderscheid gemaakt tussen patiënten die reactie vertonen op lepra, patiënten voor en na de operatie en patiënten die hier verblijven omwille van hun wondzorg en misvormingen. Bij de vrouwen wordt hier geen onderscheid in gemaakt. Zij verblijven allemaal samen op dezelfde afdeling. Per verdieping zijn er 2 verpleegkundigen aanwezig die de patiënten hun medicatie geven en hen verder opvolgen. We hebben wat contact gehad met de lepra patiënten. Deze lijken blij met onze komst en zijn zeer vriendelijk.

Nadien brachten we een bezoek aan het orthopedische gedeelte. Dit was zeer interessant! Hier zien we hoe de patiënten oefeningen krijgen om hun mobiliteit te verbeteren. Het is heel belangrijk dat de patiënten voor en na de ingreep de soepelheid in de gewrichten en spieren behouden door fysiotherapie te volgen. Sommige patiënten kunnen hun ogen niet meer sluiten door hun lepra en hier worden ze aangeleerd om opnieuw te leren knipperen na een operatie.

Nadien konden we ook kijken hoe beenprotheses gemaakt werden. Mensen met een dropvoet krijgen speciale schoenen die ze eerst moeten afmeten door een voetafdruk. Vervolgens wordt de schoen gemaakt aan de hand van deze voetafdruk.

We brachten ook een bezoek aan het labo. We mochten allen door de microscoop kijken naar de bacil van Hansen. Dit is de bacterie die lepra veroorzaakt.

Voor het middageten hebben we nog wat bijles gekregen over lepra. We hebben het gehad over de medische, sociale en fysische problemen. Wat ons bijbleef is dat er jaarlijks meer dan 18.230 kinderen in de wereld de diagnose ‘lepra’ krijgen. Nepal staat op de 6^de plaats binnen de statistieken van de hoogste aantal leprapatiënten.

In de namiddag bezochten wij nogmaals het ziekenhuis om aan onze stageopdracht te werken en verder kennis te maken met de patiënten. We hebben aan de hand van een tolk veel vragen kunnen stellen aan onze observatiepatiënten. Zodra we alles verzameld hadden voor onze stageopdracht konden we terug naar ons verblijf waar ons avondmaal op ons wachtte.

We worden goed verzorgd!

Vele groetjes uit het warme Nepal.

Jasmien & Laura

Bacil van Hansen